Kobieta po przejściach: moje życie jest darem. Ksiazka Rudy Simone napisana zostala z mysla o partnerkach zyciowych osób z ZA. Jej mocna strona sa opisy sytuacji, jakie moga wystapic w zyciu Czy Mój Facet Jest Bez Serca Wszystko Co Musisz W. 13,19 zł; Czy Mój Facet Jest Bez Serca Wszystko Co Musisz W; 19,89 zł z dostawą. Mam 19 lat. Gdy patrzę wstecz, dostrzegam pustkę. Całe moje życie do tej pory to jedno wielkie nic. Czasami próbowałam nastawić się pozytywnie do świata i ludzi, wstać prawą nogą z łóżka i cieszyć się drobiazgami, tym, że świeci słońce, że śpiewają ptaki, przerwać rutynę, zrobić coś szalonego, być bardziej spontaniczną, jednak po jakimś czasie zawsze traciłam swój zapał i wszystko wracało do 'normy'. Norma, czyli bezsensowna wegetacja. Tak, wegetacja, bo to nie jest życie. Wstaję rano i ubieram się w przygotowane wieczorem poprzedniego dnia ubrania. Już dzień wcześniej wiem, jakie założę skarpetki. Ubrałam się i idę do kuchni. Otwieram lodówkę i się nie rozglądam, bo wczoraj też już zaplanowałam, co dzisiaj zjem. Zjadłam, ubieram się i wychodzę. To tylko opis mojej corannej rutyny. Potem zwykle codziennie też jest tak samo. Moje życie nie ma dla mnie sensu. W tym roku kończę liceum. Matura. Studia? Nie mam żadnego planu na przyszłość. Nie chce mi się nawet planować. Wszystko mnie przerasta. Chciałabym być taką marionetką, którą ktoś kieruje i każdy jej ruch jest zależny od kogoś innego. Boję się, że nie poradzę sobie w życiu. Nie mam siły zmagać się z codziennością. Wszystko robię rutynowo. Nic mnie nie cieszy. Nie mam przyjaciół. Nie mam ochoty na budowanie więzi społecznych z innymi ludźmi (poza okresami, w których za wszelką cenę skupiam się na tym, że "od dzisiaj będę pozytywnie nastawiona do świata", ale one mijają), nie dbam o relacje z rodziną. Nie wiem, co będę robić po liceum, ale na niczym specjalnie mi nie zależy. Najbardziej lubię wieczorami mój pokój, blask świecy, zamknięte drzwi i święty spokój. Ale nie lubię ciszy, bo nie lubię myśleć o życiu i się nad nim zastanawiać. I tak żyję sobie z dnia na dzień. Bez celu. Bez sensu. Czasami mam tego dość. Chciałabym być kimś innym, kimś kogo wykreuję sobie w wyobraźni, kimś, kim czasem jestem, gdy próbuje pozytywnie nastawić się do świata, ale to zawsze pryska jak bańka mydlana. Pomocy! Wiem, że moje życie nie ma sensu. Nie potrafię sobie pomóc. Jak mam żyć?

Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu.

Chyba każda z nas raz na jakiś czas w siebie wątpi i kwestionuje swoją wartość. Myśli typu “nie ma we mnie nic wyjątkowego, moje życie jest bez sensu, ja jestem bez sensu” jak ciężkie chmury na niebie skutecznie mogą zepsuć humor. Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego tekstu wyryje Ci się w pamięci, że to myślenie to bzdury i, że jesteś cudem, po prostu cudem i nie ma w tym nawet cienia przesady! To, że żyjemy i jesteśmy traktujemy jako coś oczywistego, jak coś czego nie podważamy i kompletnie się nad tym nie zastanawiamy, ale czy myślałaś kiedyś nad tym jakie były szanse na Twoje pojawienie się na tym świecie? Na to, że się urodzisz mając takich rodziców, wygląd i cechy charakteru? Czy myślałaś kiedyś nad tym, że skoro się urodziłaś to musi, po prostu musi stać za tym jakiś powód? Z ciekawości pogrzebałam trochę w internecie szukając liczb, które czarno na białym pokazałyby nasze szanse na narodziny. Liczbę znalazłam. I nie ukrywam, że nawet mnie ona zaskoczyła! Prawdopodobieństwo tego, że się urodziłaś wynosi 1 do 400 trylionów. Wow!!! Robi wrażenie co??? Mnie osobiście to oszołomiło, bo pokazało jak niesamowite jest to, że się w ogóle urodziłam, że jestem. To, że Ty się urodziłaś jest także niesamowite! Bo wyliczenia fizyków i liczby nie kłamią. To jest cud, po prostu cud, że Ci się udało i jesteś ogromną szczęściarą! 1 do 400 trylionów – nawet trudno jest sobie wyobrazić tak wielgachną liczbę, ciężko jest uzmysłowić sobie jak niewielkie są szanse, a pomimo to – Ty dałaś radę! Pomyśl skoro prawdopodobieństwo naszych urodzin jest tak niewielkie, a pomimo to jesteśmy, żyjemy – to znaczy, że stoi za tym jakieś znaczenie! To znaczy, że za Tobą stoi znaczenie i to, że jesteś się liczy i jest ważne! To oznacza, że Twoje życie ma sens, jesteś wyjątkowa i ważna (nie dlatego, że ja tak pisze, ale dlatego, że liczby to pokazują). Jeśli do tej pory nie mówiono Ci, że sam fakt, iż żyjesz oznacza iż jesteś jest cudem – to niech dziś ta liczba poprzez mój tekst Ci to powie. 1 do 400 trylionów! Wow! Gratuluję Szczęściaro! Wstań, idź do lustra i popatrz na swoje odbicie tak, jakbyś patrzyła na siebie po raz pierwszy, na tą wyjątkową kobietę, którą jesteś! Ania Witowska

Możesz zacząć od wyjścia z domu i podjęcia działań, które pomogą Ci odzyskać poczucie sensu i celu w życiu. Pamiętaj, że mimo iż jesteś samotny, to wokół Ciebie jest wiele osób, które mogą Ci pomóc, a warto szukać pomocy u specjalisty. Nie warto też oceniać swojego życia tylko przez pryzmat jednej osoby, która może

Strona Główna Usługi Konsultacja Psychologiczna Czy Takie Zabużenia Da Się Wyleczyć? Brak Sensu Życia, Brak Energii. 3 odpowiedzi Dzień dobry. Proszę o pomoc. Mam niskie poczucie wlasnej wartości - czuje sie mało inteligentna, powolna, brzydka, mało kreatywna, niesympatyczna. Nie wiem co chce w życiu robić, nic mi się nie chce, nie umiem się zmusić żeby dokończyć studia, napisać pracę dyplomową, zająć moim hobby, dawać z siebie więcej w pracy - w wiekszości ze strachu przed porażką. Boję się być oceniona. Sabotuję moje wcześniejsze sukcesy. Czuję się przepracowana chociaż robię co raz mniej. Nie wdze sensu w tym co robię. Mam przerost ambicji nie do spelnienia. Nie ciesze sie życiem, nie lubie ludzi, za wyjątkiem paru osób, ale i one mnie irytują, mam co raz gorszy kontakt z rodziną, unikam jej. Żeby się zmusić do nauki jem tabletki z pseudeefedryną, które pogorszaja mi sampoczucie. Cały czas udaję, że wszystko jest pod kontrolą. Z góry dziękuję za odpowiedź, Pozdrawiam Na sposób w jaki przeżywamy siebie i rzeczywistość składa się wiele czynników. Niekiedy splot wydarzeń zewnętrznych z bliższej i dalszej przeszłości, naszego temperamentu i okoliczności, w których żyjemy obecnie sprawia, że wpadamy w błędne koło, z którego trudno się samemu wydobyć. W takich sytuacjach z pomocą przychodzi psychoterapia gdzie psychoterapeuta umiejętnie wspiera poszukiwaniach sposobu przeżywania satysfakcjonującego życia. Konsultacja psychiatryczna może pomóc w rozważeniu czy stan psychiczny wymaga wsparcia farmakologicznego oraz we wspólnym zaplanowaniu dalszego postępowania. Sugeruję wizytę: Na wizytę można umówić się przez serwis klikając w przycisk Umów wizytę. Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Witam. Rozumiem, że Pani cierpi. Moim zdaniem wskazany jest kontakt z lekarzem psychiatrą. Myślę, że pomocna może być również psychoterapia. Porusza Pani kilka wątków i nie sposób się nimi tutaj zająć. Zapraszam na wizytę. Pozdrawiam serdecznie Sugeruję wizytę: - 150 zł Na wizytę można umówić się przez serwis klikając w przycisk Umów wizytę. Długo nie odpowiadałem bo też i byłem nieco zajęty (gabinety, wykłady na kursie psychoterapii, ruchowa rehabilitacja własna itd). Trudno pomóc pisząc jedynie odpowiedzi na pytanie. Mogę domyślać się jeno, że opisane trudności, trwające chyba dość długo, nie ustąpią szybko samoistnie. Najlepiej byłoby, po pierwsze: przestać przyjmować pseudoefedrynę jak i inne tego rodzaju "akscytanty" po drugie: jak najszybciej znaleźć psychoterapeutę(tkę) który(a) po zbadaniu podejmie decyzję o dalszym postępowaniu. Opis sugeruje mi, że niezależnie do rozpoznania i ewentualnej farmakoterapii, psychoterapia będzie skuteczną pomocą w uporaniu się z Pani egzystencjalnymi problemami. Czuję straszną pustkę w sobie ale nie zawsze, raz jest dobrze a nagle czuję przytłaczająca pustkę które zmienia mój chumor. Nie czuję się z tym dobrze, jest to strasznie uporczywe, przez to dochodzi smutek ale nic więcej. Nie widzę sensu, są to dziwne wahania.. Jeśli chodzi o życie to mam wielu znajomych… Mam taki problem, bo od kilku miesięcy spotykam się z ciotką (siostrą mojego taty) mam 23 lata a ona 51. W związku z tym mam trzy pytania: możemy chodzić ze sobą? się ujawnić przed najbliższymi? możemy uprawiać seks bez zabezpieczenia? Poszukuję psychoterapeuty, który specjalizuje się w traumach seksualnych i pracuje metodą superwizji. Zależy mi również na odpowiednich kwalifikacjach terapeuty. Jestem po zakończonej psychoterapii, która nie przyniosła oczekiwanych skutków w obszarze traumy spowodowanej molestowaniem w dzieciństwie. Mam nadwagę, ale boję się odchudzania. Przez tą mini-obsesję przytyłam 7kg w ciągu ostatnich 2 lat. Odczuwam przymus zdrowego jedzenia, częstego badania się i wpychania w siebie warzyw, owoców, kaszy i "normalnych posiłków" nawet wtedy, gdy nie czuję się głodna (bo co jeśli mi się tylko wydaje, że nie… Witam. Mam 28 lat i jestem kobietą. Mieszkam z rodzicami i robię doktorat. Moi rodzice bardzo wtrącają się do mojego życia, moja mama nie pozwoli mi się z chłopakiem spotykać - pojechała do niego do domu i powiedziała że ma ze mną zakończyć związek. Mam jedyną przyjaciółkę która jest dla mnie jak siostra… Witam Mam pytanie czy specjalistka która zajmuje się leczeniem osób z anoreksją jest odpowiednią osobą do leczenia ciężkiej depresji połączonej z samookaleczeniami? Dzień dobry. Mój wnuk za karę ma odbierane i niszczone przez Matkę zabawki. Do tego stopnia że praktycznie ma zabawkę średnio kilka dni. Syn jest zdominowany i ustępuje na każdym kroku, ale uważa że jego żona wie co robi. Ja osobiście uważam to za niszczące dla psychiki dziecka, zwłaszcza że problemy… Dzień dobry, Mam 25 lat i od dzieciństwa (mniej-więcej od początku okresu dojrzewania) borykam się z pewnym problemem. Zawsze doświadczałem z jego powodu cierpienia i dyskomfortu, jednak im jestem starszy, tym bardziej czuję, że utrudnia mi on życie. Czuję, że obawiam się ludzi, a dokładniej interakcji… Dzień dobry, jak pokonać paniczny strach przed ciążą? Stosuję tabletki antykoncepcyjne a i tak bardzo boję się wpadki do tego stopnia, że codziennie o tym myślę i się stresuję. Co miesiąc robię testy i czytam fora poświęcone temu tematowi. Bardzo utrudnia mi to normalne funkcjonowanie. Dzień dobry mam 16 lat i odkąd pamiętam bardzo duży problem z osobowością jeżeli w ogóle tak to mogę nazwać. Jestem bardzo niestabilna emocjonalnie mam ciągłe zmiany nastroju, w ciągu jednego dnia potrafię zmienić nastrój niewyobrażalnie wiele razy. Mam skłonność do autoagresji. Nie mam żadnego celu… Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 30 pytań dotyczących: konsultacja psychologiczna Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.
Nadanie sensu życiu może doprowadzić do szaleństwa, ale życie bez sensu jest torturą niepokoju i próżnych pragnień, jest łodzią pragnącą morza i jednocześnie obawiającą się go. [Edgar Lee Master] Przyjdzie taka chwila, gdy stwierdzisz, że wszystko się skończyło. To właśnie będzie początek. [Louis L’amour]
!UWAGA! To jest moja opinia! Ostatnio ktoś mi powiedział, że życie jest bez sensu, ponieważ rodzisz się i później dorastasz, uczysz się i zaczynasz na siebie pracować a potem umierasz... Tak po prostu umierasz i wszystko na co pracowałeś całe swoje życie teraz jest już nie ważne. Ludzie o tobie zapominają i nawet nie wiesz co będzie działo się później. Nie wiesz czy twoje dzieci (jeżeli będziesz je mieć) będą cię potrzebować a ty nie będziesz mógł im pomóc. Nie wiesz nic, nie jesteś pewny jutra, nie wiesz kiedy nadejdzie twój czas... To dołujące, prawda? Może teraz myślicie, że też tak uważam ale to jest nieprawda! Chcę udowodnić swoją rację. Zaczynamy 3,2,1 START! Moim zdaniem życie ma wielki sens, ponieważ wtedy możemy udowodnić na co nas stać, możemy komuś pomóc lub zostawić coś po sobie. Może życie jest kruche i krótkie oraz można łatwo je stracić ale w tym czasie możemy coś osiągnąć. Szara rzeczywistość szkoła, dom lub praca, dom i tak w kółko to najgorsze chwile człowieka no i występują one zawsze u każdego , więc tego nie zmienimy ale możemy zmienić to w naszym życiu jeśli tylko chcemy. Życie ma wiele zalet tylko są one ukryte pod wieloma postaciami np. w zwykłym obiedzie z rodziną lub spotkaniem z przyjaciółmi. Mamy tyle możliwości możemy się rozwijać fizycznie a także nawet psychicznie. Możemy wybierać nasze wykształcenie, pracę, dom i decydujemy o tym z kim utrzymujemy kontakt a z kim nie. Życie oferuje wiele propozycji tylko my często tego nie przyjmujemy do świadomości lub boimy się próbować nowych rzeczy. Jesteśmy często ślepi na propozycję od naszego losu. Ale halo! Przecież nie jesteśmy na świecie sami, prawda? O tym też warto wspomnieć ;-) Każdy ma rodzinę, przyjaciół może nawet partnera a oni mobilizują nas do działania, bo jesteśmy dla nich ważni. Właśnie! Jesteśmy dla kogoś ważni, więc nie musimy się bać, że zostaniemy zapomniani. Mimo, że nas już nie będzie to i tak będziemy żyli nadal w sercach i wspomnieniach naszych bliskich. Po co jest praca i szkoła skoro to na co za życia pracujemy się skończy i nic z tego nie zostanie? Po co się w ogóle starać? To pytanie bardzo przypomina mi człowieka, który podsunął mi ten temat ;-) Mianowicie odpowiedź jest bardzo prosta :-) Pracujemy nie tylko dla siebie lecz także dla innych, więc jeśli nas nie będzie to ludzie, którzy tu zostali będą mogli korzystać z naszej pracy np. zostawiamy pieniądze, pamiątki (chyba najważniejsze na świecie, które są czasami nawet w rodzinie od pokoleń), meble może nawet i mieszkania lub domy dając tym samym szansę naszym bliskim na lepsze życie w przyszłości. Wszystko co robimy prowadzi nas dokądś. Jeśli jesteś piosenkarzem lub aktorem to twoje produkcje zostają dla przyszłych pokoleń, obrazy to samo, ponieważ ktoś kiedyś może polubić coś co teraz nikt nie docenia. Żyjesz nie tylko dla siebie lecz także dla innych ;-) Życie dołuję nas tym, że tak krótko trwa. Można czasami odnieść wrażenie, że życie jest za krótkie i nie zdążymy nic zrobić ale to my tak myślimy i nie musi tak być... Powinniśmy przynajmniej na jeden dzień zostać takimi optymistami, ponieważ to super przeżycie :-) Ważne jest także znaleźć w życiu pasję, hobby lub zainteresowanie, ponieważ wtedy życie wydaje się lepsze i się rozwijamy a to daje nam jakieś możliwości. Nie zrobimy wszystkiego co się da w życiu, ponieważ to praktycznie nie możliwe. Powinniśmy wszyscy usiąść sobie wygodnie z kartką lub jakimś zeszytem w ręku i długopisem i zapisać wszystko to co chcemy zrobić w naszym życiu zanim zabraknie nam czasu. Trzeba brać życie całymi garściami i nie przejmować się tym, że coś nie wyjdzie. Skoro narzekamy na to, że jest nudno (nie mówię, że wszyscy, ponieważ niektórym odpowiada takie spokojne, monotonne życie bez większych niespodzianek) to powinniśmy coś zmienić, prawda? Spróbować czegoś nowego lub gdzieś wyjechać, zająć się czymś nowym, poszukać jakiegoś hobby lub zainteresowania. Jeśli nie wiemy czego od życia oczekujemy to nie powinniśmy narzekać, bo to my nim kierujemy i jeśli nam się coś nie podoba to my to coś powinniśmy zmienić. Nie oczekujmy, że coś zrobi się samo.
66 poziom zaufania. Szanowna Pani, Myślę, że powinna Pani zwrócić się o pomoc do psychologa. Życie w świecie swoich lęków i kompleksów nie pozwala Pani na rozwinięcie normalnych kontaktów społecznych i zawodowych, niebywale Panią ogranicza i nie pozwala na samorealizację. Jest Pani młoda, przed Panią całe życie i nie warto
#1 Musze to wyrzucic z siebie wiec pisze na forum. Uwazam ze moje zycie jest bez sensu poniewaz dostrzegam w nim tylko same wady i zadnych pozytywow. Mieszkam na kompletnym za:cenzura:u gdzie nie ma dokąd wyjść ani do kogo i przez to cale dnie siedze w domu przewaznie siedzac na komputerze badz ogladajac telewizje. Nie mam zadbych kolegow, znajomych(o czym pisalem juz w innym temacie), nie umiem nawiazywac kontaktu z ludzmi. W szkole jestem traktowany jak powietrze, ignorowany. Jestem brzydki, malomowny, niesmialy, przez to zadna dziewczyna nie zwraca na mnie ma zadnego celu w zyciu. Czesto chodze zamyslony, niewiem co mam ze soba zrobic. Przeraza mnie to ze jesli tak dalej bedzie to boje sobie wyobrazic jak moje zycie bedzie wygladalo w przyszlosci. Prosze tylko nie piszcie zebym znalazl sobie jakic cel w zyciu bo juz probowalem i nie wychodzilo a jesli juz jakis znalazlem to byl trudny do zrealizowania. Co mam robic?Prosze o pomocne rady. #2 Musisz przestać myśleć o sobie jak o tym najgorszym, odrzucaj od siebie myśli o swoich wadach - zacznij doceniać zalety (każdy je ma nawet gdy na pierwszy rzut oka ich w sobie nie zauważamy). Spróbuj otworzyć się na ludzi, jak najwięcej rozmawiać, przebywać w miejscach gdzie można kogoś poznać. Nie ma sensu zamykać się w czterech ścianach i narzekać na swój los bo to nic nie da a może tylko pogorszyć sytuację. Mówisz, że boisz się, że Twoje życie będzie tak wyglądało w przyszłości? To jakie będzie zależy tylko od Ciebie i od tego jak nim pokierujesz. Weź się w garść i zacznij myśleć pozytywnie. Życie wbrew pozorom jest piękne, trzeba tylko nauczyć się je doceniać i starać się cieszyć każdym dniem #3 Życie ma sens bo gdyby sensu nie było to by ludzie nie istnieli. Każdy człowiek ma pewną rolę do odegrania mniej lub bardziej ważną. Sęk w tym że człowiek jest często egocentryczny i myśli o sobie i widzi to tak w ponurych barwach że przerzuca się to na uczucia. Stąd też bierze się taka beznadziejność, poczucie że jest się niepotrzebny, odrzucony. Łatwo jest temu zaradzić ale to trzeba chcieć naprawić, pokazać innym że żyje się na tym świecie że nie jest się takim beznadziejnym. Każdy ma jakieś zainteresowania lub pasje i dobrze jest się nimi posłużyć, wykorzystać to co się już potrafi i umie. Trzeba nauczyć się żyć sam ze sobą i spędzać każdy czas bo jeśli nie chcemy wyjść do ludzi to oni nie przyjdą do nas. O uśmiech wiadomo bardzo trudno ale z doświadczenia wiem że nawet samotny potrafi się uśmiechnąć, z czegoś ucieszyć. Brzmi głupio ale takie są realia samotników #4 Musisz przestać myśleć o sobie jak o tym najgorszym, odrzucaj od siebie myśli o swoich wadach - zacznij doceniać zalety (każdy je ma nawet gdy na pierwszy rzut oka ich w sobie nie zauważamy). Spróbuj otworzyć się na ludzi, jak najwięcej rozmawiać, przebywać w miejscach gdzie można kogoś poznać. Nie ma sensu zamykać się w czterech ścianach i narzekać na swój los bo to nic nie da a może tylko pogorszyć sytuację. Mówisz, że boisz się, że Twoje życie będzie tak wyglądało w przyszłości? To jakie będzie zależy tylko od Ciebie i od tego jak nim pokierujesz. Weź się w garść i zacznij myśleć pozytywnie. Życie wbrew pozorom jest piękne, trzeba tylko nauczyć się je doceniać i starać się cieszyć każdym dniem Tyle ze ja nie moge przestac myslec o swoich wadach bo przy kazdej sytuacji wychodza one. Chcialbym przebywac w miejscach gdzie można kogoś poznać ale okolica w ktorej mieszkam uniemozliwia mi to poniewaz do jakiegos miejsca gdzie cos sie dzieje jest daleko a w okolo nikt w moim wieku nie mieszka z kim daloby sie pogadac wyskoczyc. Druga sprawa jest taka ze ja poprostu nie umiem gadac z ludzmi, nie mam zadnych tematow do rozmowy, nie umiem zadawac pytan, moje wypowiedzi ograniczaja sie wylacznie do "aha", "no" i tyle.. jesli juz wogole cos powiem/zapytam sie to ludzie nie traktuja tego powaznie, ignoruja, udaja ze nie slysza albo smieja sie za moimi plecami poniewaz moje wypowiedzi sa glupie, plytkie, bez sensu, monotonne, nudne, nie ciekawe. Dlatego wlasciwie wogule sie nie odzywam obawiajac sie ze znowu palne jakas glupote i wyjde na kretyna. #5 Naprawdę nie zauważasz w sobie żadnych zalet? Spróbuj ich poszukać i przede wszystkim w nie uwierzyć a już będzie Ci łatwiej. Z tego co wiem, mieszkasz na wsi - ja tak samo. Kiedyś miałam podobną sytuację, że z niewieloma ludźmi rozmawiałam bo tak jak Ty bałam się odezwać by nie zostać wyśmianą. Jednak powiedziałam 'dość!'. Wzięlam się w garść, zrozumiałam że jestem wartościową osobą i tak naprawdę mam dużo do powiedzenia, poznałam kilka osób dzięki którym zmieniłam się na lepsze. I od nich się zaczęło, grono znajomych powiększało się z dnia na dzień - właśnie dzięki takim wypadom w miejsca gdzie jest mnóstwo ludzi. Strach przed odezwaniem się minął i dziś jestem całkowicie inną osobą. I z całego serca życzę Ci by z Tobą było tak samo Nie reaguj na śmiechy tępych kretynów bo Twoje wypowiedzi nie są ani głupie ani płytkie i założę się że inteligencją przewyższasz wiele osób które się z Ciebie wyśmiewają. #6 Przestan sie nad soba rozczulac.. to po pierwsze.. nie wiesz jak dziala podswiadomosc? wszytskie negatywne mysli przyciagaja kolejne.. to dziala jak magnes. jesli myslisz o tym ze cos pojdzie nie tak, to tak bedzie. bo podswiadomie odpychasz od siebie wygrana, sukces. z gory zakladajac, ze wszytsko jest taie zle i nie dobre, w koncu to uwierzysz.. jak widze, Ty ten etap masz juz za soba.. mowisz ze nie masz znajomych.. przepraszam, ze to napisze , ale ja tez nie chcialabym sie kolegowac z kims kto ma milion problemow.. nie zabieraj energii innym. tylko im ją dawaj a dostaniesz podwója dawke spowrotem moglabym Ci odpisac cos w stylu " ojjjeeeej, swiat jest piekny, musisz to dostrzec " ale wiem, ze takie gadanie nic nie daje. kopnij sie w tylek i złóż sobie postanowienie, ze zaczniesz w koncu cos zieniac. to nie zycie jest do dupy. tylko swiat. a swiat mozemy przeksztalcac po swojemu tak zeby dla zaczal byc bardziej przyjazny i znosny #7 Zgadzam się z Abnormity w 100%. Nie można tego ująć lepiej. Powiem Ci tak. Jeszcze niedawno sama się nad sobą użalałam. Wszystko mnie dołowało, nawet najmniejsze niepowodzenie. Kilka dni temu zaczęłam się nad tym zastanawiać... I doszłam do wniosku, że dalsze użalanie się nie zmieni mojego życia. I to jest prawda, że ludzie stronią od osób które wszędzie i we wszystkim dostrzegają tylko negatywy. Ludzie mają dość swoich problemów dlatego ciągną do ludzi pełnych pogody ducha. A nie smutasów. Dlatego weź się w garść. Znajdź sobie jakieś zajęcie, może hobby. Ja osobiście zaczęłam ćwiczyć. I powiem Ci, że jak naprawdę porządnie się zmęczę - czuję się świetnie. Nie myślę o pierdołach, nie zamartwiam się bo jestem na to za bardzo zmęczona. To wszystko kwestia nastawienia. Przemyśl to. Pozdrawiam #8 Juz probowalem sie wziasc w garsc i zmienic moje zycie ale zwykle konczylo sie to niepowodzeniem kolejnym zawodem i wracalem do punktu wyjsca. Raz na jakis czas uda mi sie jakis dzien i jestem jakos zauwazany przez innych i nawet udaje sie nikiedy jakas rozmowa z innymi, tyle ze konczy sie to po zakonczeniu lekcji i wszyscy nagle zapominaja o mnie(nie pisza, nie dzwonia, nie zapraszaja nigdzie) i po lekcjach(np w weekendy) umawiaja sie ze soba a ja wtedy przestaje dla nich istniec. Probowalem nie raz sie gdzies wkrecic, wyskoczyc, cos zagadac poza szkola ale bez skutku. Poprostu nie mam zadnego punktu zaczepienia. Najgorzej jest wlasnie w weekendy, dluzsze wolne a najgorzej to w wakacje kiedy to poprostu jest mi tak przykro, czuje w sobie taka niemoc, az mi sie niekiedy plakac chce myslac, patrzac jak inni sie swietnie bawia spedzaja ze soba czas a ja nie moge robic tego z nimi. Dopada mnie wtedy straszna depresja. Uswiadamiam sobie wtedy ze przez to trace cala swoja mlodosc, marnuje cale wakacje i ze tak juz bedzie zawsze. #9 Postaw sobie jakikolwiek cel (np zacznij trenować) i obiecaj sobie że go osiągniesz. Wtedy tak naprawdę będziesz wiedział ile jesteś warty i co możesz osiągnąć #10 tylko jak trenować? bo w poblizu nie mam zadnej silownia w domu nie mam zadnych przyrzadow do cwiczen. #11 6 Weidera, zawsze możesz biegać #12 tylko jak trenować? bo w poblizu nie mam zadnej silownia w domu nie mam zadnych przyrzadow do cwiczen. Od razu widać, że Ci się po prostu nie chce. Szukasz problemu tam gdzie go nie ma. Myślisz, że ja chodzę na siłownię? Ćwiczę w domu i zapewniam Cię, że jedynym narzędziem jakiego naprawdę do tego potrzebujesz jest Twoje ciało. I chęć. #13 Ludzie wolą osoby, które nie użalają się nad sobą. Jakie osoby w Twojej szkole, klasie są "popularne"? Te otwarte, zabawne, które emanują radością. Musisz obudzić w sobie właśnie taką osobę i odszukać bratnią duszę. #14 A co mam zrobic kiedy chce bardzo gdzies wyskoczyc ale nie mam do kogo bo w mojej okolicy nikt nie mieszka a inni mieszkaj daleko ode mnie i ciezko mi do nich dojezdzac. #15 Na początek dobrze by było jakbyś zaczął trenować Nie ma czegoś takiego jak "brzydki" każdy jest ładny w swoim stopniu. Trzeba tylko to docenić. Następnie powinieneś jakoś zacząć w szkole czuć się sobą. Przestań myśleć! - bądź wyluzowany i spokojny. W szkole na początku zacznij jakoś kombinować, próbować coś zrobić, aby pokazać że stać się na coś (Nie mówię żebyś rozwalił całą szkołę) Nieśmiały - Zacznij być śmiały, wystarczy tylko iść i popatrzeć na dziewczynę. Myślisz że jak na nią popatrzysz to ona nic nie czuje, a ty się boisz zapatrzeć? Spojrzenie na dziewczyne wywiera w niej różne zagadki. Spróbuj obciąć się na irokeza, włosy na żel. I powinieneś być sobą, nie dawaj się. Regularnie ćwicz, twoje mięśnie muszą być dobre. Wtedy nikt nie będzie cie traktował jak powietrze. #16 Na początek dobrze by było jakbyś zaczął trenować Nie ma czegoś takiego jak "brzydki" każdy jest ładny w swoim stopniu. Trzeba tylko to docenić. Następnie powinieneś jakoś zacząć w szkole czuć się sobą. Przestań myśleć! - bądź wyluzowany i spokojny. W szkole na początku zacznij jakoś kombinować, próbować coś zrobić, aby pokazać że stać się na coś (Nie mówię żebyś rozwalił całą szkołę) Nieśmiały - Zacznij być śmiały, wystarczy tylko iść i popatrzeć na dziewczynę. Myślisz że jak na nią popatrzysz to ona nic nie czuje, a ty się boisz zapatrzeć? Spojrzenie na dziewczyne wywiera w niej różne zagadki. Spróbuj obciąć się na irokeza, włosy na żel. I powinieneś być sobą, nie dawaj się. Regularnie ćwicz, twoje mięśnie muszą być dobre. Wtedy nikt nie będzie cie traktował jak powietrze. zaczolem cwiczyc(w domu nie w silowni) ale czy to mic cos da, czy poprawi moja sylwetke jakos?bo ja jestem strasznie szczuply i jestem na pograniczu niedowagi. Wprawdze podoba mie sie pewna dziewczyna z ktora o dziwo mam dobry kontakt ale ona nie jest mna zainteresowana. Co robic? #17 Wprawdze podoba mie sie pewna dziewczyna z ktora o dziwo mam dobry kontakt ale ona nie jest mna zainteresowana. Co robic? Ja mam całe życie taką sytuację, ale się tym nie przejmuję, nie pytam "co robić?". Nie staram się na siłę być z kimś kto mi się podoba :] Doceń uroki samotności! Mieszkam w sporym mieście, ale szczerze i tak nie ma gdzie tu wyjść, jeśli się nie ma znajomych. Chodzę sobie na spacery, słucham muzyki, mam tyle rzeczy, które lubię robić sama ze sobą, że brakuje mi dnia (chodzę spać o 3) Tego irokeza i żelu z poprzedniego postu absolutnie nie polecam chyba żebyś tak chciał. Kiedy skończysz obecną szkołę? A tak ogólnie rzecz biorąc to życie być może i nie ma sensu większego, nie trzeba się go doszukiwać bo się można tylko zdołować, bo faktycznie nie każdy jest taką pozytywną osobą czy utalentowaną w czymś. Trzeba mieć świadomość, że jest się dobrym człowiekiem i jednocześnie kombinować, żeby zbudować powoli własne szczęście. Jakieś 2 lata temu poszłam po tabletki na depresję, nie wiem czy to ich zasługa, ale dzisiaj jestem innym człowiekiem może to też zmiana środowiska (od 1,5 roku na studiach, uwolnienie się z domu). #18 a co mam robic kiedy podoba mi sie pewna dziewczyna, ale ona nie wykazuje zadnej inicjatywy w rozmowach i wyglada to tak ze ja zadaje tylko pytania a ona odpowiada tak jakby chciala mnie splawic, a sama nigdy do mie nie zagada/napisze:/ #19 Twoja sytuacja nie jest zbyt ciekawa, a życie trochę jałowe. Jeśli chciałbnyś przeanalizować to co napisałeś na pewno zauważysz, że jest tam co najmniej kilka spraw, którymi można się zająć. Z pewnościa profesjonalista mógłby Ci jakoś pomóc ogarnąć Twoje życie. Możliwe też że masz obniżony nastrój z powodu depresji. Zajżyj tutaj apa: Wydaje mi sie jednak, że przy pomocy samego internetu poukladanie swojego życia będzie trudne jeśli wogóle mozliwe.
. 560 176 349 566 594 104 373 369

moje życie jest bez sensu